Posts

Verbouwing van de kerk.

Afbeelding
  We gaan verbouwen 'We gaan verbouwen', zeggen ze trots. 'We hebben een tekening. Wil je die zien?' Even later probeer ik wijs te worden uit de lijnen die me vertellen van een serre, een afscheiding, een opbouw.... Het duizelt me bijna. 'Kan je niet beter verhuizen'?,  vraag ik nog, maar dat stadium zijn ze voorbij. Het wordt een verbeterde versie van dit huis. Dat wat we met onze huizen doen, doen we ook met onze systemen. Zit er een blokkade in? Dan moet die de wereld uit. We verzinnen een nieuwe regel, een andere balie,  een nieuw meldpunt, een bezoek van een minister. We willen niet dat mensen verdwalen in een doolhof aan kamertjes, bijgebouwen, voorlopige wooncontainers of noodopvangen. Toch gebeurt het.  De toeslagenaffaire, de woningcrisis, de asielinstroom zijn er maar een paar voorbeelden van.  De kerk verbouwen. Ook in de kerk verbouwen we eindeloos. Natuurlijk gaat het om God en de zorg voor elkaar als gemeenschap. Maar: Waar zijn de jongeren?  Hoe k

Nieuwe levenskracht opdoen, zeven wijsheden uit een lentesprookje

Afbeelding
Lente Verlang jij er ook zo naar? Word jij oo k blij van de bloeiende krokussen en de eerste lammetjes? Sta je net als ik een paar minuten in de zon als het weer even opknapt? Lente: Overal geluid. Overal kleur. Overal nieuw leven. Eén grote uitbarsting van levenskracht. Ik ben verwonderd hoe er toch weer een einde komt aan alle doodsheid. Ook van binnen wordt het anders in de lente. Opgeruimder. Lichter. Hoopvoller. Herken je dat? Ik geef toe: van binnen kan het desondanks nog steeds winter zijn, of herfst. Soms is er verdriet, ziekte, troosteloosheid. Of misschien wel gewoon gebrek aan aandacht voor wat er is. Stress. Drukte. Al die dagelijkse dingen die een hoofd en een hart zo vullen, dat je niet meer kán voelen of het van binnen nu lente, winter of zomer is. Nieuw project Misschien verlang je naar een manier om je met je innerlijke levenskracht te verbinden. Dan ben je hier aan het goede adres. Ik heb een emailproject voor je voorbereid dat zeven weken gaat duren. In het project

De taxichauffeur en het vagevuur

Afbeelding
  De taxichauffeur en het vagevuur Vrijdagmiddag 17 uur. Ik verlaat de tandarts in Montfoort. Achter mij gaat de deur van de praktijk op slot. Nu nog naar huis. En dat is best een dingetje zonder auto. Uiteindelijk belde ik een taxi. Dat gebeurt wel vaker in deze periode van revalideren.   Waarom we leven Ik kende de taxichauffeur die een kwartier later het portier voor me opende. Een gevluchte Syriër die inmiddels goed Nederlands spreekt. Ik bedank hem voor zijn snelle komst. ‘Geen probleem, mevrouw’, zegt hij, ‘we zijn er toch om elkaar te helpen?’ ‘Zeker’, antwoordde ik. ‘En ook om lekker te eten’,   zegt hij. Als ik lach, is hij verbaasd. ‘Fout?’ zegt hij. ‘Nee, lijkt me wel mooi’, zeg ik, ‘samen aan tafel, en elkaar helpen.’   Niet te fanatiek Onze 40dagen tijd is net begonnen. Ik vraag hem of hij een geloof heeft. ‘Ja, moslim’, zegt hij, ‘maar niet fanatiek hoor.’ Niet fanatiek betekende bijvoorbeeld ook niet al te fanatiek vasten in de Ramadan. Tot ergernis van zijn vrouw.

we zijn allemaal kreukels

Afbeelding
  Wij zijn allemaal kreukels ‘Ik heb er zo’n hekel aan,  dat ik me elke viering moet herinneren dat ik een zondaar ben.  Alsof ik elke week moet nadenken of ik een moord heb gepleegd of spullen gestolen heb of zo’,  zei een deelnemer in een gespreksgroep.  Hij vervolgde: ‘En dan ook nog ‘door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote(!) schuld?  Mijn leven is veel te saai voor zulke grote woorden.’ Zondaar zijn.  Kennelijk associeert het woord met zware misdrijven.  Maar wat als het óók gaat over de keren  dat we heel ons heil verwachtten van deze ene politicus, deze ene relatie of deze ene baan?  Wat als het ook gaat over de keren dat we de liefde buiten hielden  door onze zucht naar invloed, ons eergevoel, onze jaloezie?  Dan zijn we toch allemaal kreukels, of heb ik het mis? Een lijst De deelnemers van de gespreksgroep kregen een lijst eigenschappen  die de liefde nogal eens tekort doen.  ‘Kruis er 20 aan die jij in jezelf herkent’,   vroeg ik. Dat deden ze. Eerst serieus.  Ma

Het jaarwoord 2024

Afbeelding
Wat is een jaarwoord Een jaarwoord is een hartenwens voor het nieuwe jaar, samengevat in één woord. Het is geen materiële wens. Het is geen goed voornemen. Het is geen lat waar je over heen moet springen. Het is een woord dat je vindt door stil te staan bij de vraag 'waar mag 2024 nu eigenlijk over gaan?' of misschien helpt deze: 'welke kwaliteit mag dit jaar groeien? Waar gaat mijn verlangen naar uit?' Hoe vind je je jaarwoord? Je kunt de uiteindelijke keuze aan het toeval (Universum?) overlaten. Misschien heb je 7 gelijke papiertjes. Dan mag je in totaal 7 keer antwoord geven op deze vraag. Elk antwoord schrijf je op een briefje. Je vouwt het steeds op dezelfde wijze op, en doet ze in een doosje. Morgen pak je er de eerste uit en je verscheurt hem, zonder te kijken wat er op staat. Dat herhaal je tot het moment dat er nog maar één briefje over is. Dat laatste briefje open je wel. Dat is dan je jaarwoord. E-boekje Wil je het niet alleen maar aan het toeval overlaten? M

Drie Koningen en het roodborstje

Afbeelding
Roodborstje in de kerststal Er is een verhaal dat vertelt  dat naast de os en de ezel ook een roodborstje in de kerststal was toen Jezus werd geboren. Het gebeurde toen het vogeltje al wel zijn naam had, maar nog geen rood borstje had. Hij zag hoe Maria het Kind in doeken wikkelde en in een kribbe neerlegde en hoe Jozef een vuurtje maakte om het een beetje warm te krijgen. Midden in die kerstnacht was het hout op. Jozef ging naar buiten om nieuw hout te sprokkelen. En het roodborstje kwam naar het vuur toe en hield de vlam brandend tot Jozef terug was. Eén tel was hij te dicht bij het vuur. Hij schroeide zich en kreeg.... een rood borstje. Het jaarwoord en nieuwsbrieven Het roodborstje is al jarenlang het logo voor het jaarwoordproject. Aan het begin van het jaar kies je een woord dat een verlangen uitdrukt. Wat wens je voor het nieuwe jaar? Wat zou je meer willen zijn? Welke kwaliteit vraagt je aandacht? We houden van ons eigen jaarwoord. Maar we vergeten het ook. En we strijden ermee

kapot licht

Afbeelding
  Kapot licht. Het licht in de keuken is kapot. Ik heb erop getikt. De stroom eraf gehaald en de stekker er weer in gestoken. Heel even was er een flakkering. Ik kocht een nieuwe lamp, draaide die erin,  en zag een moment later weer dezelfde trilling van het licht. Oké, dan lag het misschien aan de draad. Of wie weet aan de stekker. Ik pakte mijn schroevendraaier, maar de draden aan de binnenkant van de stekker zaten keurig op hun plek.   Toen wist ik het niet meer. Ik belde de hulptroepen: ‘het licht doet het niet meer. Ik krijg het niet gemaakt.’ En nu wacht ik tot ze komen.   Het licht in de wereld is kapot. Er wordt nog op getikt aan tafels, in vergaderingen, ver weg en dichtbij. Een kwetsbaar staakt- het-vuren. Een uitruil  van gevangenen. Een Israëlische jongen die door Hamas gekidnapt werd, krijgt de Nederlandse nationaliteit. Voor zijn familie is dat een flakkering van hoop. Dokters in Gaza blijven op hun post. In het licht van hun telefoons proberen ze